Józef Światło / Izaak Fleischfarb

Józef Światło (Izaak Fleischfarb) urodził się w 1915 roku w Medynie w wielodzietnej żydowskiej rodzinie Gabriela Fleischfarba, magazyniera we młynie. Był wysokim funkcjonariuszem Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego, m.in. wicedyrektorem Departamentu X MBP. Miał nawet prawo do bezpośrednich rozmów telefonicznych z Ławrientijem BeriąŁawrientij Pawłowicz Beria (1899 - 1953) – radziecki działacz komunistyczny pochodzenia gruzińskiego, zbrodniarz komunistyczny, szef NKWD, który był w znacznym stopniu odpowiedzialny za „wielkie czystki” okresu stalinowskiego. Jeden z głównych wykonawców zbrodni stalinowskich. Bezpośrednio odpowiedzialny za mord polskich oficerów w Katyniu. Szczyt jego wpływów przypadał na okres II wojny światowej i bezpośrednio po niej. Po śmierci Stalina autor najbardziej liberalnego projektu zmian ustrojowych ZSRR. W wyniku zawiązanego przeciwko niemu spisku został usunięty ze stanowiska i stracony. .

W dwóch szafach żelaznych w jego gabinecie znajdowały się wszystkie najtajniejsze kartoteki, akta i dokumenty aparatu bezpieczeństwa i Biura Politycznego partii i jedynie on miał do nich stały dostęp. Jak później wspominał – ... były tam dowody i zeznania każdego czołowego działacza partii przeciw każdemu innemu, zarówno w partii, jak i poza nią, gotowe do wykorzystania w chwili politycznie właściwej. Miał ogromną władzę, wynikającą nie tylko z formalnie pełnionej przez niego funkcji; wykorzystywał ją do prowadzenia rozrzutnego i rozwiązłego trybu życia, nie ukrywając swych związków osobistych z podległymi mu funkcjonariuszkami resortu. Współpracował bezpośrednio z sowieckimi oficerami NKWDNKWD (Komisariat Spraw Wewnętrznych ZSRR, Наро́дный комиссариа́т вну́тренних дел) ) – centralny organ państwowy istniejący pod tą nazwą w latach 1917–1946. Stał się w powszechnej świadomości symbolem wszelkich zbrodni dokonanych przez Sowietów., działał w sowieckich grupach operacyjno-likwidacyjnych. Przygotowywał plan aresztowania szesnastu najważniejszych przywódców polskiego państwa podziemnego i przyczynił się do ich aresztowania - między innymi ostatniego przywódcy AKArmia Krajowa (AK) – zakonspirowane siły zbrojne Polskiego Państwa Podziemnego w latach II wojny światowej. gen. Leopolda OkulickiegoLeopold Okulicki (ur. 12 listopada 1898 w Bratucicach, zm. 24 grudnia 1946 w Moskwie) – generał brygady Wojska Polskiego, współtwórca Służby Zwycięstwu Polski (SZP), Związku Walki Zbrojnej (ZWZ), Armii Krajowej (AK), ostatni komendant główny Armii Krajowej, komendant główny NIE (organizacji wojskowa, której zadaniem było kontynuowanie walki o niepodległość Polski po wkroczeniu Armii Czerwonej), komendant Okręgu Łódź ZWZ, komendant główny ZWZ terenów pod okupacją sowiecką, cichociemny. Więziony w ZSRR przez NKWD m.in. w Brygidkach (1941), na Łubiance (1941 i 1945), w Lefortowie (1941 i 1945) oraz na Butyrkach (1945–1946). i wicepremiera Jana JankowskiegoJan Stanisław Jankowski, ps. „Otles”, „Doktor, Jan, Klonowski, Sobolewski, Soból” (ur. 6 maja 1882 w Krasowie Wielkim w pow. Wysokie Mazowieckie, zm. 13 marca 1953 we Włodzimierzu nad Klaźmą w ZSRR) – polski działacz polityczny, Delegat Rządu na Kraj od 19 lutego 1943 (formalnie od 21 kwietnia 1943) do 27 marca 1945, inżynier chemik. Wielokrotnie odznaczany orderami za zasługi w walce z okupantem. W marcu 1945 wraz z innymi przywódcami Polskiego Państwa Podziemnego aresztowany przez NKWD i wywieziony do Moskwy i uwięziona na Łubiance. Został prawdopodobnie zamordowany na dwa tygodnie przed końcem odbywania kary.. Obydwoje zostali najprawdopodobniej zamordowani w więzieniu. Aresztował nawet prymasa polski kardynała Stefana WyszyńskiegoStefan Wyszyński (ur. 3 sierpnia 1901 w Zuzeli, zm. 28 maja 1981 w Warszawie) – polski duchowny rzymskokatolicki, prymas Polski w latach 1948–1981, zwany Prymasem Tysiąclecia, mąż stanu, postrzegany jako obrońca praw człowieka, narodu i Kościoła, doktor prawa kanonicznego, kaznodzieja, publicysta, kapelan duszpasterstwa Wojska Polskiego. Pośmiertnie odznaczony Orderem Orła Białego. Błogosławiony Kościoła katolickiego. Inwigilowany przez służby bezpieczeństwa Polski Ludowej oraz umieszczony w miejscu odosobnienia przez władze komunistyczne PRL. , a także komunistycznych dygnitarzy; wicepremiera Władysława GomułkęWładysław Gomułka, pseudonim „Wiesław”, „Feliks Duniak” (1905 - 1982) – polski polityk komunistyczny, I sekretarz KC PPR, I sekretarz KC PZPR , I wicepremier i minister ziem odzyskanych. Poseł do Krajowej Rady Narodowej, na Sejm Ustawodawczy oraz na Sejm PRL, członek Rady Państwa. Budowniczy Polski Ludowej. Linia polityczna Gomułki wzbudziła nieufność w Moskwie. Gomułka uważał, że rządy silnej ręki i represje nie mogą zastąpić społecznego poparcia dla władzy ludowej. Uznawał, iż można zbudować w Polsce socjalizm bez dyktatury proletariatu, terroru i unicestwienia zastanych struktur społecznych. i marszałka Michała Rolę-ŻymierskiegoMichał Rola-Żymierski (ur. 4 września 1890, zm. 15 października 1989) był polskim przywódcą partii komunistycznej, komunistycznym dowódcą wojskowym i tajnym agentem NKWD. Został mianowany marszałkiem Polski przez Józefa Stalina i pełnił tę funkcję od 1945 roku aż do śmierci. Popierał wprowadzenie stanu wojennego w Polsce w 1981 roku.. Był najsprawniejszym oficerem komunistycznej władzy.

Światło pracował z najważniejszymi ludźmi aparatu sowieckiego terroru, między innymi z niesławnym sadystą ubecji, Józefem Różańskim. Światło nie tylko był świadkiem krwawych przesłuchań i tortur stosowanych przez pracowników Urzędu Bezpieczeństwa, ale również sam katował więźniów.

W 1953 roku, wraz z Anatolem Fejginem udał się do Niemiec, aby we wschodnioniemieckim ministerstwie bezpieczeństwa (Stasi) uzyskać tzw. „uciszenie” Wandy BrońskiejWanda Brońska (ur. 11 września 1911, zm. 9 lutego 1972) – dziennikarka, tłumaczka i pisarka, córka Mieczysława Brońskiego, działacza Komunistycznej Partii Polski. Wraz z rodzicami towarzyszyła Leninowi w jego podróży pociągiem ze Szwajcarii do Rosji przed wybuchem Rewolucji Październikowej. Później jej rodzice zostali podczas tzw. „wielkiej czystki” rozstrzelani w Moskwie, ona sama trafiła do Gułagu, do kopalni złota w Magadanie. Po II wojnie światowej powróciła do Polski i została tu dziennikarką. Skierowano ją do pracy w Niemieckiej Republice Demokratycznej, stamtąd jednak w 1949 przeszła do Berlina Zachodniego. Potem podjęła pracę w rozgłośni polskiej Radia Wolna Europa, opisując z anteny radiowej m.in. prawdę o systemie sowieckich łagrów., innymi słowy; zlikwidować niewygodnego dziennikarza. Józef Światło jednak zbiegł do USA. Tam, na łamach radia Wolna Europa, ujawniał kulisy funkcjonowania władzy sowieckiej, w tym własnej działalności.

Nie ulega wątpliwości, że zdrada partii nie była spowodowana wyrzutami sumienia, a chłodną kalkulacją. W sowieckiej Rosji nie dość, że niebezpiecznie było "wiedzieć za dużo", to Światło zdawał sobie również sprawę ze swoich czynów i jakie za to groziły mu konsekwencje. Stalin zmarł, "znikali" znani mu towarzysze, więźniowie Gułagu zaczynali odzyskiwać wolność, a do tego jeszcze Światło był żydem. Jeszcze wcześniej, w listopadzie 1952 r., po procesie Rudolfa Slánskiego alias Salzmana zakończonego wyrokiem śmierci, miał powiedzieć do płk. Adama Humera, wicedyrektora Departamentu Śledczego, że cały ten proces został sfingowany. I dodał: Jak przyjdzie nam za naszą robotę odpowiadać, to nie będzie innego wyjścia, jak strzelić sobie w łeb.

A tak jego postawę opisywał już w USA Zbigniew BłażyńskiZbigniew Błażyński (ur. 8 stycznia 1914 w Jabłonowie, zm. 25 października 1996 w Londynie) – polski dziennikarz emigracyjny, w latach 50. przeprowadził dla Radia Wolna Europa rozmowy z Józefem Światłą, później pracownik i dyrektor sekcji polskiej BBC. , pracownik Radia Wolna Europa, który pomagał przygotować audycje Światły: Światło był z gruntu cyniczny i nie miał żadnych wyrzutów sumienia. O swoich wyczynach i aresztowaniach mówił z uśmiechem, czasem złośliwym, często pobłażliwym jakby opowiadał dobry kawał. A opowiadał tu o wielu aspektach swojej pracy. Opisywał przepych, w jakim żyli dygnitarze partyjni, przestępstwa, które popełniano korzystając z swoich stanowisk takich jak gwałty i zabójstwa. Opisywał cały mechanizm podporządkowania Polski sowieckiej Rosji, losy żołnierzy AK oraz nieufność i gierki partyjne między członkami partii rządzącej.

Światło otrzymał azyl w USA i prawdopodobnie zamieszkał na farmie pod zmienionym nazwiskiem. Według Amerykanów, Światło zmarł "na terenie Stanów Zjednoczonych 2 września 1994 roku". Nigdy nie został pociągnięty do odpowiedzialności za swoje zbrodnie.

ŹRÓDŁO:
https://pl.wikipedia.org/wiki/J%C3%B3zef_%C5%9Awiat%C5%82o
https://twojahistoria.pl/2020/10/08/o-swoich-zbrodniach-mowil-jakby-opowiadal-dobry-kawal-spowiedz-jozefa-swiatly/
https://www.youtube.com/watch?v=bCV2AO2xewQ