Udział żydów w kierownictwie rewolucji bolszewickiej

Mimo potocznie panującej opinii, że Lenin grał pierwsze skrzypce w rewolucji bolszewickiej, rzeczywistym pomysłodawcą i ojcem bolszewickiego przewrotu był Aleksander Parvus (właściwie Aleksander Izrael Helphand). Marzył on o rewolcie, która zmieni ustrój, i która obejmie całą Rosję. Został skazany za działalność wywrotową na trzy lata, ale zbiegł do Niemiec, gdzie poznał wielu wpływowych obywateli i pozyskał kontakty z żydowską finansjerą z całego świata. Szybko stał się posiadaczem sporego majątku. Wspólnie z bankierami, również z USA, przygotowywał podwaliny pod zamach stanu Rosji.

Parvus wprowadził w to środowisko Trockiego, kiedy ten przypłynął do Nowego Jorku. Przebywał tam przez trzy miesiące 1917 roku. Zajmował luksusowy apartament opłacony na ten czaz z góry i jeździł na spotkania z bankierami limuzyną z szoferem. W maju tego samego roku wrócił do Rosji. Dysponując odpowiednimi środkami finansowymi na ten cel, dołączył do rewolucji.

Rosyjski noblista, Aleksandr SołżenicynAleksandr Isajewicz Sołżenicyn (1918 - 2008) – rosyjski pisarz, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury za rok 1970. Autor utworów moralistycznych o komunistycznym systemie zniewolenia i terroru, ukazujących gehennę życia w łagrach (m.in. trzytomowe dzieło Archipelag GUŁag) oraz historycznych o XX-wiecznych dziejach Rosji., pisał tak o udziale żydów w rewolucji bolszewickiej w swojej książce Dwieście lat razem:

Po konferencji kwietniowej w 1917 wśród 9 członków nowego Komitetu Centralnego Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej Rosji (bolszewików) było trzech Żydów – Grigorij Zinowiew, Lew Kamieniew i Jakow Swierdłow.

Na historycznym posiedzeniu w Moskwie w 1917 r. podjęto decyzję o przewrocie. Spośród 12 jego uczestników sześciu było pochodzenia żydowskiego (Lew Trocki, Grigorij Zinowjew, Lew Kamieniew, Jakow Swierdłow, Mojżesz Uricki i Grigorij Sokolnikow).

Na tym samym posiedzeniu wybrano również pierwsze Biuro Polityczne. W jego składzie, na siedmiu członków, było czterech żydów: Trocki, Zinowjew, Kamieniew i Sokolnikow.

Lekarz i publicysta Daniił Samojłowicz PasmanikDaniił Samojłowicz Pasmanik (Пасманик, Даниил Самойлович), Daniel Ben-Samueli (1869 - 1930) - rosyjski publicysta i działacz społeczny pochodzenia żydowskiego, lekarz, docent wydziału medycznego Uniwersytetu Genewskiego, działacz ruchu syjonistycznego. Od 1917 r. członek Komitetu Centralnego partii Kadet. Uczestnik ruchu Białej Gwardii walczącej z bolszewikami próbującego przywrócić stary system. Był przeciwnikiem Związku Radzieckiego i Rządu Tymczasowego. pisał: Nie ulega wątpliwości, odszczepieńcy żydowscy daleko wyszli poza procentową normę i zajęli zbyt wiele miejsca wśród komisarzy bolszewickich.

Pasmanik określił żydów jako "odszczepieńcy", ponieważ rosyjscy rewolucjoniści uznawali za zdradę fakt, że żydzi finansowali rewolucję pieniędzmi z za granicy. Żydzi natomiast rozumieli, że mniejszość bolszewicka (a więc mniejszość kreująca się na większość; ros. большой [czyt. bolszoi] - duży) nie utrzymają kontroli nad tak licznym narodem bez olbrzymiego wsparcia finansowego, który umożliwi im wprowadzenie systemu szerokiej kontroli i terroryzowania obywateli.

Oprócz pieniędzy płynących z zachodu, rozgrabiono majątek carski, a następnie prywatny, należący do zamożniejszych obywateli Rosji. Było to uzasadnione sprawiedliwością społeczną, naprawą krzywd wyrządzonych narodowi przez kapitalistów i dorobkiewiczów, chciwych wyzyskiwaczy warstwy robotniczej i chłopskiej. Prekursorzy tej polityki szybko dorobili się olbrzymich fortun, które lokowali głównie w bankach szwajcarskich. Według Leszka WichrowskiegoLeszek Teofil Wichrowski (ur. 1932 r.) jest doktorem nauk humanistycznych, publicystą, recenzentem. Wiele lat prowadził badania z dziedziny historii prasy współpracując z Ośrodkiem Badań Prasoznawczych, obecnie działającego przy Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Publikował wyniki przeprowadzanych analiz w wydawanych przez OBP "Zeszytach Prasoznawczych". W latach 70- tych i 80 -tych zajmował się metodologią badań funkcji społecznej prasy na Wydziale Dziennikarskim Uniwersytetu Karola w Pradze. Od lat specjalizuje się w najnowszej historii Polski. Bada zjawiska zagrażające przyszłości państwa polskiego. Jest oficerem Wojska Polskiego w stanie spoczynku. Ukończył Akademię Wojskową. W stanie wojennym był usunięty z wojska za poglądy polityczne., w książce "Zbrodnia bez kary", Lew Trocki ulokował na koncie 11 milionów franków, Grigorij Zinowiew 80 milionów, Lewin (Goldman) 75 milionów, Mojżesz Uricki 85 milionów a Hanecki (Jakub Furstenberg) 10 milionów dolarów i 60 milionów franków. Karol Radek z kolei wystawił na zachodzie na sprzedaż bezcenną kolekcję złotych monet i znaczków zrabowanych ze zbiorów carskich. Inny bolszewik, Bela Kuhn, zajmował się natomiast rabowaniem kosztowności na Krymie.

"Inwestycja" zachodnich banków w rewolucję bolszewicką zwróciła się z nawiązką. Według rosyjskiego generała Arsienija A. GulewiczaArsenij Anatoljewicz Gulewicz (Гулевич, Арсений Анатольевич) (1866 - 1947) - rosyjski dowódca wojskowy, generał porucznik, generał dywizji Entourage, ważny teoretyk wojskowości. Pochodził z rodziny szlacheckiej. , w latach 1918 - 1922, bolszewicy przelali tylko na rzecz amerykańskiego banku inwestycyjnego Kuhn, Loeb & Co. ponad 600 milionów rubli w złocie. Złoto przewożono także do Nye Banken w Szwecji. Igor Bunicz natomiast w książce "Poligon szatana" podaje, że w granicach Imperialnej Rosji, zrabowano prywatne mienie w samych tylko złotych monetach: 9,5 mln. sztuk piętnastorublówek (wybito 11,9 sztuk), 14,8 mln. monet siedmiorublowych (wybito 16,8 mln.) i 2,1 mln. sztuk pięciorublówek (wybito 3,3 mln). Kilka tysięcy ton złota i drogich kamieni pochodziło z mordów, rabunków i rekwizycji: pierścienie, kolczyki, złote bransolety, papierośnice, złote bibeloty, srebro i złoto w sztabach i wyrobach jubilerskich, dzieła sztuki oprawiane w srebro, zwłaszcza bezcenne zbiory ikon i naczyń liturgicznych. Kosztowności te były później lokowane w bankach głównie niemieckich, ale też szwajcarskich czy skandynawskich. Była to spłata długu za pomoc finansową i wojskową we wprowadzeniu nowego systemu terroru. Klehr, Haynes i Firsow w książce pt. "The Secret of American Comunism" podają na przykład, że sam jeden dziennikarz John Reed, w 1920 roku, przywiózł dla amerykańskiej partii komunistycznej 1 milion rubli w złocie.

Według oficjalnych statystyk, w 1934 r. w ZSRR aż 38,5% osób piastujących najwyższe stanowiska w sowieckim aparacie bezpieczeństwa było pochodzenia żydowskiego, a więc ponad 9 razy więcej niż innych narodowości. Dla porównania, według jedynego przeprowadzonego spisu powszechnego ludności Imperium Rosyjskiego z 1897 roku, żydzi stanowili tylko 4,15%.

Dlaczego zachód finansował przewrót bolszewicki? Prawdopodobną teorią była chęć pozbawienia Rosji konkurencyjności względem zachodu (USA). Rosja carska, posiadająca olbrzymie tereny i niewyobrażalne zasoby surowców naturalnych - mimo wciąż olbrzymich przepaści między biedotą a arystokracją i nieudolności cara Mikołaja II - rozwijała się. Mając u władzy ludzi wcześniej zasponsorowanych, zachód posiadłby realny wpływ na jej gospodarkę.

ŹRÓDŁO:
https://en.wikipedia.org/wiki/Russian_Empire_Census
Leszek Teofil Wichrowski "Zbrodnia bez kary", Pol-Press Publishing, Inc. Nowy Jork, 2003
Mr Harvey Klehr, Fridrikh Firsov, Timothy D Sergay "The Secret World of American Communism", Yale University Press; Revised ed. 1 września 1996
https://www.passa.waw.pl/index.php/artykul/jak-sie-dzis-nazywasz-a-przedtem,1438