Morris Kohn

Krążą fantastyczne opowieści o luksusowym życiu, jakie prowadzą państwo Kohnowie i Hellerowie. Codziennie wydają przyjęcia, podczas gdy przed ich drzwiami ludzie umierają z głodu. (…) Ci dwaj gentlemani mają inne źródła dochodów prócz swoich tramwajów. Odgrywają ważne role w tak zwanym Transferstelle. Instytucja ta, wspierana przez Niemców, zajmuje się wymianą różnych wyrobów handlowych między gettem i „aryjską” częścią Warszawy. Wszystko, co legalnie przyjeżdża do getta, jest kontrolowane przez to biuro, przynosi znaczną prowizję od każdej transakcji. Kohn i Heller razem mają wielkie wpływy w Transferstelle i są często przekupywani przez handlowców po obu stronach muru. W ten sposób odgrywają rolę pośredników między Niemcami a właścicielami transportów żywności i towarów przemysłowych, jakie dostarczane są z getta i do getta. Głodująca ludność getta musi płacić wyższe ceny za chleb i ziemniaki, aby wypełnić kieszenie panów Kohna i Hellera.

(...) wszyscy mówią o dziecku, które pani Kohn urodziła tydzień temu. Pan Kohn poinformował ludność o tym wydarzeniu za pomocą gigantycznych plakatów rozwieszonych nie tylko w tramwajach, ale również na głównych ulicach. Plakaty te zawiadamiały, że rytuał obrzezania zostanie dopełniony w dużej sali, że zostanie wydane skromne przyjęci i kolacja dla szanownych gości i że okazja ta będzie wy korzystana do urządzenia zbiórki na pomoc społeczną. Czytałam to ogłoszenie z uczuciem zdegustowania i widziałam, jak wiele osób spluwało z niesmakiem czytając nietaktowną deklarację urządzenia wystawnego przyjęcia w pozornie charytatywnym celu, podczas gdy wokół panuje głód.