Szajka Diamanda
Szajka Diamanda była grupą konfidentów żydowskich, którzy pracowali dla Gestapo. Bezkarni, pod ochroną swoich przełożonych, uciekali wyrokom śmierci z rąk podziemia, dzięki wielu półjawnym lub znakomicie zakonspirowanym melinom. Jednak bazą szajki było mieszkanie mieszczące się pod adresem Sławkowskiej 6, które został przydzielone Diamandowi przez Gestapo.
Pełnego składu szajki nie udało się nigdy ustalić. Z czasem bowiem powiązania jej i kontakty objęły kręgi okupacyjnego półświatka kolaborantów i zdrajców. Trudno ustalić, kto należał do niej, a kto tylko dorywczo współpracował.
Elitę szajki stanowili:
- Józef Diamand (lub Maurycy Diamant) - korzystał niekiedy z nazwiska Grocholski
- Artur Appel - używał fałszywego nazwiska Machalski,
- Julian Appel - brat wyżej wymienionego, korzystał z pseudonimu „Julek" i nazwiska Jerzy Konczyński
- Paweł Gottlieb - korzystł z papierów na nazwisko Józef Ozorowicz,
- Birner - jeden z łączników między szajką a Gestapo, pseudonimy: Grüner, Mieczysław Birkman, Skarżyński lub Skrzyński,
- Jodłowski,
- Karolewski,
- Kusek,
- Żabiński,
- Mieczysław Bielecki, Bilewski lub Bielawski używał pseudonimów „Mieczysław" i „Baron Mitko",
- Stefania (lub Genowefa) Brandtstatter - „piękna Krysia", „Anita", używała również nazwiska Marta Dworzak
- Zofia Przybyś
- Julia Naczowska
- Stefania Dworzak
Konfidenci korzystali z fałszywych dokumentów i używali najróżniejszych nazwisk. Trudno więc jednoznacznie określić, czy były to ich prawdziwe nazwiska.
Szajka Diamanda rozszyfrowana została stosunkowo szybko. Udało się ustalić szereg jej melin i do pewnego stopnia rozpracować stan osobowy oraz powiązania. Szybko też zapadła decyzja likwidacji szajki, której członkowie w większości skazani byli wyrokami sądów podziemnych na śmierć.
Stanisław Dąbrowa-Kostka, W okupowanym Krakowie
http://www.kedyw.info/wiki/Stanis%C5%82aw_D%C4%85browa-Kostka_(1972),_Szajki_Diamanda_i_S%C5%82ani#cite_ref-0