Masakra w Brzostowicy Małej
Po agresji ZSRR na Polskę, 17 września 1939, bojówka komunistyczna złożona z Żydów i Białorusinów, dokonała, we wsi Brzostowica Mała (koło Grodna), masakry na miejscowej ludności polskiej. Dokładna data popełnienia zbrodni jest nieznana, wiadomo jedynie, że stało się to we wrześniu 1939.
Przyjmuje się, że zginęło wówczas ok. 50 osób mieszkających w majątku Brzostowica Mała, między innymi:
– hrabia Antoni Wołkowicki z żoną Ludwiką,
– jego szwagier ppłk inż. Zygmunt Wojnicz-Sianożęcki,
– wójt gminy,
– sekretarz gminy,
– kasjer gminy,
– miejscowy listonosz,
– nauczyciel,
– inż. Witold Boretti, właściciel majątku Parchimowce,
– inż. Joachim Leśniewicz, właściciel majątku Zajkowszczyzna.
Akcją kierował specjalny Komitet Rewolucyjny w Brzostowicy Wielkiej, którego przewodniczącym był Motyl Żak. Mordu dokonała banda składająca się z żydów i Białorusinów, którą dowodził żydowski handlarz Zusko Ajzik. Zabójstwa odznaczały się szczególną brutalnością – Wołkowiccy mieli ręce skrępowane drutem, zmuszani byli do jedzenia wapna, a następnie zostalo zakopani żywcem. Morderstwa miały podłoże etniczne i klasowe, a ich celem była eliminacja polskiej inteligencji i urzędników.
Śledztwo w tej sprawie w latach 2001–2005 prowadził Instytut Pamięci Narodowej w Białymstoku, kwalifikując zbrodnię na podstawie dotychczasowych przesłanek jako akt ludobójstwa dokonany w interesie i z inspiracji władz ZSRR.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Zbrodnia_w_Brzostowicy_Ma%C5%82ej