Karol Hochberg

Karol Hochberg (1911–1944, znany również jako Karl lub Karel) był nazistowskim współpracownikiem podczas II Wojny Światowej, który kierował „Departamentem ds. Specjalnych” w Ústredňa Židov (słowacki: Centrum Żydowskie), JudenracieJudenrat (Rada Żydowska lub Żydowska Rada Starszych) – organizacje, które w czasie II wojny światowej były powoływane przez nazistowskie władze niemieckie z zadaniem administrowania żydowskimi społecznościami oraz wdrażania wydawanych względem nich niemieckich zarządzeń i rozkazów. Oprócz kolaboracji z okupantem, większość Judenratów dopuszczała się również korupcji i była ukierunkowana na wyniszczenie ludności żydowskiej. Tylko kilka z nich podjęło się współpracy z partyzantami. w Bratysławie.

Urodził się na Węgrzech w 1911 r., Studiował w Wiedniu i Pradze. W 1939 r. Przeniósł się na Słowację. W 1940 r. Słowaccy Żydzi zostali zmuszeni do utworzenia Judenratu Ústredňa Židov (ÚŽ) w celu egzekwowania nazistowskich rozkazów. Większość członków ÚŽ odegrała ważną rolę w żydowskim życiu publicznym przed wojną i społecznie pomagało żydom, którzy zostali wywłaszczeni z uwagi na antysemityzm. Jednak reputacja ÚŽ została zniszczona przez żydów, którzy byli informatorami lub bezpośrednio współpracowali z nazistami, a z których Hochberg był najbardziej znany. Na początku 1941 r. pierwszy szef ÚŽ został zdjęty ze stanowska i aresztowany za sabotowanie spisu ludności żydowskiej we wschodniej Słowacji w celu wywiezienia ich na zachód kraju. Jego następcą został Arpad Sebestyen - nauczyciel w stanie spoczynku, który podjął się pełnej współpracy z Niemcami. Hochberg został wyznaczony do kierowania „Departamentem do Spraw Specjalnych”, który został utworzony w celu zapewnienia szybkiej realizacji rozkazów Dietera Wislicenyego; w krótkim czasie przygotował spis ludności i wywózkę, niszcząc, dobrą do tej pory wśród społeczności żydowskiej, reputację ÚŽ. A z powodu nieskuteczności Arpada Sebestyena oddział Hochberga szybko zdominował działalność ÚŽ.

W 1942 r. wydział Hochberga zajmował się kategoryzacją żydów do deportacji, ale w rzeczywistości nie sporządzał tych list. W tym samym roku deportowano około 57 000 żydów, czyli dwie trzecie populacji; przeżyło tylko kilkaset osób. Później Hochberg odegrał ważną rolę w negocjacjach między Bratysławską Grupą Roboczą, grupą oporu w ÚŽ, a Wislicenym. Wspópraca z Hochbergiem, który regularnie odwiedzał biuro Wisliceny'ego, była jedynym sposobem na przeprowadzenie rozmów, ponieważ kontakt z Wislicenym musiał odbywać się potajemnie. Grupa Robocza zatrudniła więc Hochberga pomimo swojej silnej niechęci i nieufności do niego jako pośrednika, mimo obawy, że obcowanie z nim zaszkodzi ich reputacji oraz mimo przekonania, że ​​był po prostu osobą niewiarygodną.

W listopadzie 1942 r., gdy Grupa Robocza rozpoczęła negocjacje z Wislicenym w sprawie planu europejskiego w celu ocalenia wszystkich europejskich Żydów przed deportacją i śmiercią, Hochberg został aresztowany za przekupstwo i korupcję. Według danych policji słowackiej Hochberg miał nielegalne konto, na którym zdeponowano duże łapówki w zamian za zaprzestanie transportów żydów. Andrej Steiner, członek grupy roboczej, nie ufał Hochbergowi i przedstawił słowackiej policji dowody przeciwko niemu. Jednak jego kolega Michael Dov Weissmandl opowiadał się za próbą uwolnienia Hochberga przez Grupę Roboczą; Weissmandl uważał, że jest przydatny i obawiał się, że będąc aresztowanym, zdradzi ich potajemne negocjacji. Przewodniczący Grupy Roboczej, Gisi Fleischmann, stanął po stronie Steinera i grupa robocza nie interweniowała w sprawie Hochberga. Więziony w obozie pracy Nováky, a później w więzieniu Ilava, Hochberg uciekł podczas Słowackiego Powstania Narodowego i dołączył do partyzantów.

Został rozstrzelany jako współpracownik nazistowski przez partyzantów żydowskich.

ŹRÓDŁO:
https://en.wikipedia.org/wiki/Karol_Hochberg