Calel Perechodnik
Perechodnik urodził się w 1916 r. W Otwocku, na południowy wschód od Warszawy, w ortodoksyjnej rodzinie żydowskiej. W 1940 r. Wraz z rodziną wraz i 8000 innych żydów otwockich zostali zmuszeni do przesiedlenia się do getta w Otwocku. Aby utrzymać siebie, żonę i córkę, w lutym 1941 r. Perechodnik wstąpił do żydowskiej policji, organizowanej przez Judenrat - Radę Żydowską
Judenrat (Rada Żydowska lub Żydowska Rada Starszych) – organizacje, które w czasie II wojny światowej były powoływane przez nazistowskie władze niemieckie z zadaniem administrowania żydowskimi społecznościami oraz wdrażania wydawanych względem nich niemieckich zarządzeń i rozkazów. Oprócz kolaboracji z okupantem, większość Judenratów dopuszczała się również korupcji i była ukierunkowana na wyniszczenie ludności żydowskiej. Tylko kilka z nich podjęło się współpracy z partyzantami. na polecenie Niemiec.
Na początku 1942 r. władze niemieckie rozpoczęły akcję likwidacji getta. Żydowskiej policji rozkazano wyłapać Żydów, których następnie przewieziono na stację i załadowano do pociągów towarowych jadących do obozu zagłady w Treblince
Obóz zagłady w Treblince – niemiecki nazistowski obóz zagłady funkcjonujący od lipca 1942 roku. Prowadzono w nim eksterminację ludności żydowskiej. Niemcy kierowali do niego przede wszystkim transporty z gett w okupowanej Polsce, w tym z getta warszawskiego. Ponadto w Treblince byli mordowani Żydzi austriaccy, czescy, greccy, jugosłowiańscy, niemieccy i słowaccy oraz Romowie i Sinti. Ofiary zabijano w stacjonarnych komorach gazowych przy użyciu gazów spalinowych. Liczba ofiar Treblinki sięgnęła prawdopodobnie ok. 800 tys. osób. Był to największy ośrodek zagłady w Generalnym Gubernatorstwie, a zarazem drugi po Auschwitz-Birkenau w okupowanej Europie. . Perechodnik został zapewniony przez komendanta policji żydowskiej
Niem: Jüdischer Ordnungsdienst, dosł. Żydowska Służba Porządkowa, zwyczajowo policja żydowska – w okresie II wojny światowej podległe częściowo Judenratom, kolaborujące z nazistowskimi Niemcami, żydowskie jednostki policyjne wewnątrz gett, obozów pracy oraz obozów koncentracyjnych. Policja ta zajmowała się rekwizycjami, łapankami innych żydów, eskortowania przesiedleńców oraz akcji deportacyjnych., że jego rodzina będzie chroniona. I tak 19 sierpnia 1942 r. przywiózł własną żonę i córkę na główny plac getta. Został jednak zdradzony: Anka i Alinka znalazły się wśród 8000 otwockich Żydów wysłanych na śmierć do Treblinki. Następnie sam trafił do obozu pracy. Perechodnik nieustannie obwiniał się za śmierć swojej żony i córki. Przed transportem do Treblinki Anka kilkakrotnie prosiła Calela o zdobycie dla niej fałszywych dokumentów, które identyfikowałyby ją jako etniczną Polkę, ponieważ nie miała typowego żydowskiego wyglądu. Perechodnik pisał później, że mogłaby z łatwością uchodzić za Polkę, gdyby ufarbowała włosy. Perechodnikowi nie udało się na czas zdobyć papierów dla żony, po części z powodu swego lenistwa, a po części z powodu „braku zaufania do takich rzeczy”.
Jest autorem wspomnień, pisanych w języku polskim. Nazwał je „wyznaniem”, zwracając się przede wszystkim do swojej żony, której nie udało mu się uratować. Opisał w nich m.in. relacje między ludnością polską i żydowską w Otwocku, obozy pracy przymusowej dla Żydów położonych pod Warszawą, przykłady pomocy udzielanej Żydom przez Polaków, losy i stan psychiczny Żydów ukrywających się po aryjskiej stronie oraz przypadki szantażu i donosów. Ukazały się pod tytułem „Czy jestem mordercą?”. Autor - współpracownik nazistowski - dedykował je „sadyzmowi niemieckiemu, podłości polskiej i tchórzostwu żydowskiemu”.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Calek_Perechodnik
https://en.wikipedia.org/wiki/Calel_Perechodnik